Σπάρταθλον 2013 

«Το τρέξιμο είναι πολιτισμός »και «Η γνώση πρέπει να μοιράζεται».

Εκφράσεις που μου έλεγαν ο Δημήτρης και ο Γιώργος Κρυστάλλης, δυο αδέλφια και Σπαρταθλητές από τη Θεσσαλονίκη .Είναι οι φίλοι και συναθλητές που μαζί με το 3^ο Σπαρταθλητή Στέργιο Αναστασιάδη με βοήθησαν να εκπληρώσω ένα όνειρο ζωής. Να τρέξω το πρώτο μου Σπαρταθλον. Άνθρωποι που μοιράστηκαν την γνώση και τις εμπειρίες τους από αυτόν τον καταπληκτικό και ιδιαίτερο αγώνα .Δεν είχα τη γνώση και την εμπειρία, γι’ αυτό και απευθύνθηκα σε αυτούς. Ιδιαίτερα πρέπει να σταθώ στον Δημήτρη Κρυστάλλη με τον οποίο έκανα τις πιο πολλές προπονήσεις παρέα και είχαμε ατελείωτες ώρες συζητήσεων για θέματα που αφορούν την προπονητική τακτική ,την αθλητική διατροφή βάση των εργομετρικών και ιατρικών εξετάσεων που έκανα για των αγώνα.

Ομάδα υποστήριξης για τον αγώνα δυο φίλοι και συνάδελφοι ο Δημήτρης Γκουντής και ο Άγγελος Σούστας.

Αθήνα όλα έτοιμα.. .έχω κοιμηθεί καλά, είμαι ήρεμος .Στην αφετηρία με πιάνει νευρικότητα …3…2….1…ο αγώνας ξεκίνησε 07:00.Είμαι συγκεντρωμένος, ήρεμος και σχεδόν σίγουρος.  Σιωπηλά ξεκινά ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι...σκέφτομαι …εγώ εδώ δεν ήρθα για πλάκα …..είναι ένα όνειρο που θα το κάνω πραγματικότητα !Παίρνω το πρώτο τζελ, πίνω νερό, οι σφυγμοί είναι 5-10 πάνω από το πλάνο και ας πηγαίνω αργά. Μποτιλιαρισμένη, πρωινή  Αθήνα, έχει δροσιά και νοιώθω υπέροχα!!! Στους πρώτους σταθμούς έλεγχου παίρνω μονό νερό και  συνεχίζω αργά και σταθερά.Δυο κουβέντες με το Γιώργο Πάνο και όλα πάνε καλά .Λίγη ώρα μετά συναντώ το Γ.Κρυστάλλη και πηγαίνω μαζί του για αρκετή ώρα. Στις ανηφόρες προσπαθώ να κρατήσω τους σφυγμούς μου σταθερούς όμως όπου χρειάζεται περπατώ πάρα πολύ γρήγορα για να μην χάνω χρόνο .Περνάμε παρέα τους σταθμούς ελέγχου χωρίς να χάνουμε καθόλου χρόνο.

Στη ΜOTOΡ ΟΙΛ έχουν τελειώσει τα νερά και ακούγονται παράπονα από δρομείς. Ρωταω εάν θα φέρουν σύντομα για να μην χάνω χρόνο. Μου πετά  ένα μπουκάλι νερό  ο εθελοντής και συνεχίζω …. «είσαι ο Μαστροπερος Παναγιώτης?» λέω σε έναν πιο ψηλό από μένα… «Ναι» μου λέει.. τα λέμε λίγο με τον Παναγιώτη και να ξανά παρέα ο Τσαγκεράς όπου πάμε μαζί μέχρι την Κόρινθο. Λίγο πριν φτάσουμε μου λέει …. «Φίλε να σε ασπαστώ κάναμε το πρώτο βήμα!» και με αφήνει να μπω πρώτος στο σταθμό.

Σταθμός ελέγχου 22- Κόρινθος- 80 χιλιόμετρα σε  9 ώρες και 05 λεπτά. Είναι ο κεντρικός σταθμός όπου οι συνοδοί μπορούν να έρθουν σε επαφή με το δρομέα.  Αλλαγή μπλούζας, 2 κουβέντες με το Δημήτρη και τον Άγγελο και είμαι έτοιμος να φύγω με μια μακαρονάδα στο χέρι . Νοιώθω στα πόδια πολύ μικρούς πόνους από σφιξίματα .Θερινός Πατάκας μπροστά μου!!! Γεια σου Θερινέ !!!! «πες 2 συμβουλές στον πρωτάρη»  …  «Άκου το σώμα σου και καθοδήγησέ το με το μυαλό σου αναλόγως» …..και ξεμακραίνω αργά ……από εκείνο το σημείο αρχίζω σιγά σιγά να πηγαίνω μόνος για αρκετή ώρα. Σιγοτραγουδώ από μέσα μου …’ «πέρασα τη  Κόρινθο πάω για  Νεμέα  θα τερματίσω Σπάρτη κι όλα θα’ν’ ωραία’’ .Σούρουπο… ο ήλιος πέφτει κι η κούραση έχει κάνει την εμφάνιση της αλλά είναι ακόμα στα πρώτα στάδια της.. δεν με αγχώνει … Άντζελα Τερζή και Βίκυ Καρπουζά η πιο ωραία παρέα να κορνάρει, να ενθαρρύνει, να χαμογελά κι εγώ να παίρνω κουράγιο. « Σταθμό-σταθμό θα τον πάμε τον αγώνα Σταύρο  » μου έλεγε ο Δ.Κρυστάλλης κι έτσι πηγαίνω..  Προσέχω τους σφυγμούς μου κι ακούω το σώμα μου !

Ζευγολατιό -102 χιλιόμετρο λέω να αλλάξω παπούτσια σε ένα νούμερο μεγαλύτερο……1^ολάθος δεν λέω στα παιδιά το νούμερο και έχω δυο όμοια ζευγάρια και μου δίνουν 2 νούμερα μεγαλύτερα παπούτσια. Φεύγω από το Ζευγολατιό χωρίς να καταλάβω το λάθος και σε 5 λεπτά νοιώθω τις πατούσες μου περίεργα …θύμωσα και νευρίασα για 1 λεπτό μα δεν αφήνω τον εαυτό μου να μπει σε αρνητικές σκέψεις παραπάνω ….εδώ πάμε για τερματισμό ….για κάτι μεγάλο για κάτι πολύ δυνατό και δεν θα αφήσω κάτι που μπορώ να διορθώσω να με χαλάσει. Χάλκειον μετά από 10 χιλιόμετρα …ξαναβάζω τα ίδια παπούτσια που φορούσα πριν  και συνεχίζω …είμαι 1 ώρα μπροστά ….Σταθμός 35- Αρχαία Νεμέα- 124 χιλιόμετρο ..Στομάχι και πόδια αρχίζουν να πονάνε..Κάθομαι σε καρέκλα.. κρυώνω ….φταίει το στομάχι …2^ολάθος έτρωγα μόνο μέλι τις 3 τελευταίες ώρες.. κόλλησα χωρίς λόγο …τρώω λίγο ρύζι και 2 φρυγανιές αλλά δεν κατεβαίνουν εύκολα … μπλούζα, φακό, αντιανεμικό και φεύγω … ιδρώνω και τρέμω.. ξαφνικά μέσα σε λίγη ώρα ήρθαν τα πάνω κάτω ….δεν θέλω να σκεφτώ κάτι κακό αλλά φοβάμαι… ευτυχώς αρχίζω να τρέχω απαλά και σιγά σιγά συνέρχομαι. Σε 15 λεπτά είμαι σε καλή κατάσταση και συνεχίζω με λογικούς πόνους κούρασης. Φρυγανιές, και νερωμένη κόκα κόλα . Μαλανδρένι- 140 χιλιόμετρα- μεσάνυχτα και κάτι ….πάμε προς τη βάση βουνού …Κώστας Κοφίνης  …γεια σου Κώστα …. «θα τερματίσουμε!» του λέω …. «μακάρι» μου απαντάει ……. «θα τα πούμε στον τερματισμό» …..VellaVictor από Μάλτα …χαμογελαστός στη νύχτα και κεφάτος ……Λυρκεία -ανηφόρες με γρήγορο περπάτημα!

Βάση Βουνού- 04:00  τα χαράματα …Δεν αλλάζω παπούτσια και ζητάω δεύτερο φακό συμβουλή Σ.Αναστασιάδη … θέλει σεβασμό και σοβαρότητα το βουνό , η κούραση μαζί με την ανηφόρα και το σαθρό έδαφος είναι πολύ επικίνδυνα …στέκομαι  και τυχερός και τελειώνω σχετικά γρήγορα και άθικτος με το βουνό .Σάγκας-αρχίζουν τα πόδια να πετρώνουν, το στομάχι είναι μια χαρά …δυσκολεύομαι να τρέξω.. ξημερώνει …Νεστάνη- 06:08 πρωί ….μόνος προς Ζευγολατιό… Ευθείες… τρέχω πολύ αργά …οι 3 Γιαπωνέζες αθλήτριες είναι μαζί μου για κάνα 2ωρο, καλή παρέα αλλά δεν ανταλλάξαμε κουβέντα …..μια αυτές μπροστά μια εγώ …μέχρι που μας περναει η Γερμανίδα Heinlein Marika και ησυχάσαμε…

..2 κουβέντες και με το Μανώλη  Χατζηγεωργιάδη. Με χαιρετά και συνεχίζει πιο γρήγορα …μπαίνω Ζευγολατιό-σταθμός 57-186 χιλιόμετρο και ξεκινάω να λέω ανέκδοτο πριν φτάσω στο καφενείο …«δυο ξανθιές μαθήτριες κάθονται στο τελευταίο θρανίο μασάνε μαστίχα και μιλάνε …γυρνάει ο καθηγητής και λέει με ύφος αυστηρό στη μια από τις δυο θα σε βγάλω έξω !!!!Και του απαντά …άμα κερνάς πάμε όπου θες….!!!!!» Το είχα υποσχεθεί στον Παναγιώτη …ένα φίλο του Δημήτρη και του Γιώργου Κρυστάλλη από τη Θεσσαλονίκη,ο όποιος ήταν εκεί και με περίμενε  στο καφενείο το πρωί 08:15…Συνεχίζω με αργό τρέξιμο όσο μπορώ. Πάμε για Αλέα-Τεγέα ,ανηφόρες πριν τη Σπάρτη ….Στέλλα Μαρκάκου μπροστά μου και τη φτάνω … «Γεια σου Στέλλα!!! Σταύρος από Θεσσαλονίκη.!» Ένας Σπαρτιάτης, ο Γιάννης Μαλτέξος είναι στο δρόμο και μας ενθαρρύνει ,είχαμε τρέξει μαζί το 2012 Αρχαία Νεμέα – Αρχαία Ολυμπία . «Γεια σου Σπαρτιάτη ….Ο Σαλονικιός είμαι ….!!!!»  Γέλια και χαρά !!!!!!!!Ο ήλιος ζεστός ,το νοιώθω, δυσκολεύομαι αλλά τερματίζουμε …Μανθυρέα-202 χιλιόμετρο-10:45. Ανηφόρες… τσατίζομαι, θυμώνω και με το συνοδό μου τον Δημήτρη … «οι ανηφόρες είναι ανηφόρες και οι κατηφόρες , κατηφόρες.. εάν δεν σου αρέσει να πήγαινες στο Καυτατζόγλειο που είναι επίπεδο και όχι εδώ!!»

218χιλιομετρο … «Ά ρε Αθανασιάδη!!!! που σε έχω φέρει!!!» να φωνάζει ο Δημήτρης και….κλατς!! φωτογραφία με φόντο τον Ταΰγετο

 ….κατηφόρα και τρέχω …πετάω … νοιώθω πόνο….στροφές προς Σπάρτη κατηφόρα …τρέχω και δεν με νοιάζει τίποτα …οι τετρακέφαλοι τραβάν, οι γάμπες τραβάν, τρέχω.. είναι λάθος κι επικίνδυνο γιατί ο αγώνας δεν έχει τελειώσει και εγώ πρέπει να μείνω στο πλάνο μέχρι το τέλος. Περίπου 10 χιλιόμετρα  πριν το άγαλμα ,τρέχω με  5 - 6 λεπτά το χιλιόμετρο . 

Τελευταία 2 χιλιόμετρα καλπάζω.. τρέχω σαν τρελός.. κόσμος, φωνές… Τερματίζω τρέχοντας, πατάω γερά και πηδάω τα σκαλιά πριν το άγαλμα …τρέχω στο Βασιλιά Λεωνίδα κι αγκαλιάζω το πόδι του- 33:43:52-

….Γυρνάω και κοιτώ τον κόσμο.. Βλέπω τον φίλο Δημήτρη Κρυστάλλη ….δάκρυα …κλαίω με λυγμούς …κλαίω σαν παιδάκι στην αγκαλιά του και φωνάζω …ΑΥΤΟΣ !!!!ΑΥΤΟΣ!!! ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ!!!!!! Στεφάνι από κλαδί ελιάς και νερό από τον Ευρώτα….

 Υ.Γ : Το Σπάρταθλον  είναι σίγουρα ο πιο δύσκολος αγώνας που έχω τρέξει και ο πιο απαιτητικός .Μια λεπτή γραμμή μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας. Στα λόγια - χαρτιά , το Σπάρταθλον είναι πολύ πολύ δύσκολο, αλλά οι αριθμοί και τα λόγια  εξακολουθούν να μην αντικατοπτρίζουν το πόσο δύσκολος είναι . Σκληρή άσφαλτος   και μεγάλη απόσταση . Η ζέστη της πρώτης ημέρας . Το κρύο της νύχτας .Το βουνό . Η ζέστη της δεύτερης ημέρας . Η ικανότητα να φας, να πιείς , να παραμείνεις συγκεντρωμένος και σε καλή κατάσταση όσο μπορείς  ,να μείνεις ξύπνιος  και να υπομείνεις  τον πόνο που έρχεται σιγά σιγά  . Μέσα σε όλα αυτά που έχεις να διαχειριστείς είναι τα χρονικά όρια που μπορούν να σε πετάξουν έξω από τον αγώνα  σε συνδυασμό με την ταχύτητα που πρέπει να διατηρήσεις . Θέλει καλή προετοιμασία και οργάνωση… είναι μια πολύ δύσκολη μαθηματική και όχι μόνο εξίσωση.Το Σπάρταθλον ανήκει στον υγιή αθλητισμό, επαναπροωθεί το ιδεώδες του αθλητισμού, το  ευ αγωνίζεσθαι, την ευγενή άμιλλα, τον τίμιο αγώνα, τον σεβασμό στον συναθλητή και τέλος τη χαρά της συμμετοχής! Μακριά από χρηματικά έπαθλα και ανταγωνισμό! Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο αθλητή το  έπαθλο είναι ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς και νερό από τον Ευρώτα!! 

Σταύρος Αθανασιάδης